Bycie samemu sobie szefem to marzenie wielu ludzi. Czasem jest jednak tak, że nie dalibyśmy rady samodzielnie prowadzić firmy i konieczne jest zatrudnienie pracowników. Wtedy stajemy się szefem również dla kogoś. Jest to ważna i odpowiedzialna funkcja. Jeśli ktoś sam pracował wcześniej na etacie w firmie, doskonale wie, jaki typ człowieka jest wymarzonym szefem, a jaki zupełnie się na niego nie nadaje. Posiadając taką wiedzę, starajmy się ją wykorzystać i nie róbmy tego, co nie jest mile widziane wśród szefów. Przede wszystkim dobry szef to ktoś, kto nie zapomina, że zatrudnia nie tylko pracowników, ale i ludzi. Ma prawo mieć wobec nich zawodowe wymagania, lecz powinien on pamiętać, że każdy z nich ma swoje prywatne życie. Szef powinien zrozumieć chorobę dziecka, czy jakieś problemy rodzinne, jeżeli nie są one oczywiście notorycznie wykorzystywane. Prawdziwy biznesmen nie traktuje ludzi jak maszyny do zarabiania pieniędzy. Służy im wsparciem i dobrą radą. Potrafi skutecznie zmotywować do działania, ale nie za pomocą stania nad kimś z przysłowiowym batem w ręce. Zdarza się, że szef jest dla pracowników autorytetem w danej dziedzinie. Niestety, również większość pracowników traktuje szefa jako zło konieczne, nie dostrzegając w nim niczego więcej, oprócz chęci bogacenia się. Uczciwość zawsze powinna działać w obie strony.
Bycie szefem zobowiązuje biznesmena
